Discussienotitie Fietsstroken

Via discussie naar nieuwe richtlijnen

Als verkeersprofessionals zagen we met lede ogen hoe in Nederland elke wegbeheerder op een andere manier ‘iets voor fietsers’ deed. Dat betekende op smalle wegen vaak een smalle fietsstrook, soms met doorgetrokken streep, soms in rood, met klinkers in een afwijkend verband, etc.
We maakten als ‘hobby’ een inventarisatie waarbij we van voorbeelden in onze omgeving alle kenmerken opschreven en fotografeerden. Het Nederlandse Fietsberaad was geïnteresseerd in onze bevindingen en vroeg ons om een notitie op te stellen en met voorstellen te komen voor een aanpassing van de richtlijnen. Daarbij wilden wij graag zorgen dat deze voor wegbeheerders ook goed bruikbaar zijn. Dus geen theoretische idealen, maar gewoon praktische handvaten voor wegen met een ‘onhandige’ breedte die nu eenmaal niet kan veranderen.

We spraken met diverse experts, structureerden onze informatie en kwamen uit op een heel beperkt aantal logische aanbevelingen:
- een fietsstrook moet 170 cm breed zijn; als dat niet past, dan liever géén fietsstrook dan een smal strookje dat onduidelijkheid geeft
- de ruimte voor auto’s tússen de fietsstroken moet duidelijk maken of twee auto’s elkaar er wél of níet kunnen passeren. Dus geen breedtes tussen de 350 en 450 cm
- de vormgeving van de fietsstrook doet nauwelijks ter zake: vrijwel alle weggebruikers interpreteren elke strook aan de kant van de weg min of meer hetzelfde

Onze bevindingen werden verspreid door het Fietsberaad, waarbij wij meediscussieerden op 4 bijeenkomsten door het land. Later werd er aanvullend onderzoek uitgevoerd dat onze bevindingen ondersteunde en inmiddels zijn de richtlijnen in de nieuwste ontwerpwijzer fietsverkeer aangepast.